Kıbrıs Türkü, dünyanın her demokratik ülkesinde olduğu gibi kendi geleceğini belirlemek için sandık başına gidip, gelecek 5 yılın siyaset sahnesini belirleyecek.
Ne yapacak sahnedekiler.
Oyun oynayacaklar.
Sahneye çıkan oyununu oynar ve iner. Seyirci beğenirse bir daha çıkarır ve isterse yine oynatır. Hatta defalarca, yıllarca aynı oyuncuları oynatmaktan zevk alır.
Sahne ciddi anlamda tam bir tiyatro.
Yıllardan beridir taşınmış nüfus ile Kıbrıs Türkü kendi geleceğini kendi belirleyemedi. Davul onda göründü ama tokmağı eline hiç alamadı. Bazen o tokmak kendi davuluna vurdu ses çıktı bazen tokmak davula hiç vurmadı başka davulların sesi bu halkın kulaklarına dinletildi.
Ada halkı, memleket insanı hep ne çalındıysa o davullarda onu dinledi. Güneyindeki farklı çaldı, Kuzeyindeki farklı. Doğusundan başka ses yükseldi, batısından başka ses.
O zaman şu sahneye çıkacakları belirleme işi ciddi bir iş.
Kıbrıs Türkünün üzerinde, memleketinin üzerinde ciddi anlamda oyunlar oynanıyor. Yıllardan beridir ülkenin konumu , dünyanın çok büyük güçleri tarafından önem arz ediyor. Bir avuç kalmış Kıbrıs Türkü de var olabilme mücadelesini de her şeye rağmen devam ettiriyor.
Şimdi bütün bu ortam karşısında, iki sonuç yaratacak Kıbrıs Türkü. Bu topraklarda kendi benliğini, ahlakını, gelenek ve göreneklerini, devam ettirebilme ya da birer birer bu topraklardan göç etmenin planlarını yapan insanların durumunu belirleme seçimidir bu seçim.
Sağ ya da sol. Pek çok parti kendi adaylarını belirledi. Bazı sağcılar neden parçalanmış bir sağ parti enflasyonunun olduğunu düşünürken bazı solcular da aynı şeyi sol partiler için düşünüyor.
Bu durum tarihin belli dönemlerinde hep oldu bu topraklarda. Ancak hiçbir zaman sağ seçmen küstüm ben yokum deyip oy vermemezlik yapmadı. Evet sol oy oranı çok daha düşüktür. Birleşilse ancak kurtulabiliriz diyebilirsiniz, ancak biz solun büyük partisiyiz ya da yıllardan beridir bizim duruşumuz hiç diğer sol partilere benzemedi neden birleştik diye küsenler de olacaktı belki de birleşilseydi. Küsmek, ben yokum oynamayacağım demek kimseye fayda getirmeyecek. Sadece gerçek anlamda halkın iradesinin, temsiliyetini engelleyecek.
Tüm boykot edeceğini beyan edenlere saygı duyarak, son yaşanan Cumhurbaşkanlığı seçimlerini hatırlatmak isterim. Bu halk her türlü entrikaya rağmen birleştiğinde ses getirdiğini gösterdi. Birleşmenin en güzeli, derdi gerçek anlamda Kıbrıs Türkü olan adayları o sahneye göndermektir.
Kıbrıs Türkü bir arifededir.
Var olmak ya da göç etmek kararının arifesindedir.
Aslında Kıbrıs Türkü’nün dünyaya hediye ettiği dünya kadar değer var. Pek çok ülkede kalan çok iyi eğitim almış değer mevcuttur. Bu topraklarda her türlü zorluğa rağmen kök salmak isteyen değerler de mevcuttur. Siyasetten soğutulmuş veya bir şekilde bu sahnede olmak istemeyen dünya kadar değer de vardır.
Ancak şimdi sahneye çıkmak isteyen 500 kişiye yakın aday var.
Bunların içerisinde 50 temiz yürek mevcuttur. Hadi bir el verin de iyi olanlar oynasın artık o sahnede. Kendi oyununu oynamak isteyenlere değil, toplumun oyununu, demokrasi oyununu, kurtuluş oyununu, oynayabileceklere güzel yüreklere şans verelim.
